Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

belonging to Philippi

  • 1 Philippi

    Phĭlippi, ōrum, m., = Philippoi, a city in Macedonia, on the borders of Thrace, celebrated for the battle in which Octavianus and Antony defeated Brutus and Cassius, now Filibi, Mel. 2, 2, 9; Liv. Epit. 124; Vell. 2, 70, 1; Flor. 4, 7; Vulg. Phil 1, 1.—Hence,
    A.
    Phĭ-lippensis, e, adj., of or belonging to Philippi, Philippian:

    Philippense bellum,

    Suet. Aug. 9:

    proelium,

    the battle of Philippi, Plin. 7, 45, 46, § 148:

    Brutus,

    who fell at Philippi, id. 34, 8, 19, § 82.—
    B.
    Phĭlip-pēus, a, um, adj., of or belonging to Philippi, Philippian:

    campi,

    Vell. 2, 86, 2; Manil. 1, 906.—
    C.
    Phĭlippĭcus, a, um, adj., of or belonging to Philippi, Philippian:

    in Philippicis campis,

    Plin. 33, 3, 12, § 39; Flor. 4, 2, 43.—
    D.
    Phĭlippĭānus, a, um, adj., Philippian:

    cohortes,

    i. e. who fought at Philippi, Inscr. Maff. Mus. Ver. 325.

    Lewis & Short latin dictionary > Philippi

  • 2 Philippianus

    Phĭlippi, ōrum, m., = Philippoi, a city in Macedonia, on the borders of Thrace, celebrated for the battle in which Octavianus and Antony defeated Brutus and Cassius, now Filibi, Mel. 2, 2, 9; Liv. Epit. 124; Vell. 2, 70, 1; Flor. 4, 7; Vulg. Phil 1, 1.—Hence,
    A.
    Phĭ-lippensis, e, adj., of or belonging to Philippi, Philippian:

    Philippense bellum,

    Suet. Aug. 9:

    proelium,

    the battle of Philippi, Plin. 7, 45, 46, § 148:

    Brutus,

    who fell at Philippi, id. 34, 8, 19, § 82.—
    B.
    Phĭlip-pēus, a, um, adj., of or belonging to Philippi, Philippian:

    campi,

    Vell. 2, 86, 2; Manil. 1, 906.—
    C.
    Phĭlippĭcus, a, um, adj., of or belonging to Philippi, Philippian:

    in Philippicis campis,

    Plin. 33, 3, 12, § 39; Flor. 4, 2, 43.—
    D.
    Phĭlippĭānus, a, um, adj., Philippian:

    cohortes,

    i. e. who fought at Philippi, Inscr. Maff. Mus. Ver. 325.

    Lewis & Short latin dictionary > Philippianus

  • 3 familia

    fămĭlĭa, ae (with pater, mater, filius, and filia, the class. gen. sing. is usually in the archaic form familias; familiae also occurs, v. infra; gen.:

    familiai,

    Plaut. Am. 1, 1, 203; with the plur. of these words both the sing. and plur. of familia are used:

    patres familias, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 15, 43; id. Verr. 2, 3, 51, § 120 al.:

    patres familiarum,

    Cic. Att. 7, 14, 2; Sall. C. 43, 2; 51, 9, v. infra II. A. b.—On the form patribus familiis for familiae, patrum familiarum, etc., Cic. Verr. 2, 3, 79, § 183; id. Rosc. Am. 16, 48, v. Neue, Formenl. 1, p. 7), f. [famulus], the slaves in a household, a household establishment, family servants, domestics (not = family, i. e. wife and children, domus, or mei, tui, sui, etc., but v. II. A. 3 infra):

    nescio quid male factum a nostra hic familia est... ita senex talos elidi jussit conservis meis,

    Plaut. Mil. 2, 2, 11; 17; id. Trin. 2, 1, 28; id. Am. 4, 3, 10:

    neque enim dubium est, quin, si ad rem judicandum verbo ducimur, non re, familiam intelligamus, quae constet ex servis pluribus, quin unus homo familia non sit: verbum certe hoc non modo postulat, sed etiam cogit,

    Cic. Caecin. 19, 55; cf. Dig. 50, 16, 40, § 3; App. Mag. p. 304:

    vilicus familiam exerceat,

    Cato, R. R. 5, 2:

    familiae male ne sit,

    id. ib.:

    te familiae interdicere, ut uni dicto audiens esset,

    Cic. Rep. 1, 39:

    qui emeret eam familiam a Catone,

    id. Q. Fr. 2, 6, 5:

    cum insimularetur familia societatis ejus,

    id. Brut. 22, 85:

    conjugum et liberorum et familiarum suarum causa,

    id. N. D. 2, 63, 157:

    Petreius armat familiam,

    Caes. B. C. 1, 75, 2: alienae se familiae venali immiscuisse, Quint. 7, 2, 26:

    Aesopus domino solus cum esset familia,

    formed the entire establishment, Phaedr. 3, 19, 1.—Of the serfs belonging to a temple:

    illi Larini in Martis familia numerantur,

    Cic. Clu. 15, 43; cf. of the serfs, vassals of Orgetorix:

    die constituta causae dictionis Orgetorix ad judicium omnem suam familiam, ad hominum milia decem undique coëgit,

    Caes. B. G. 1, 4, 2.
    II.
    Transf.
    A.
    With the idea of house predominating.
    1.
    In gen., a house and all belonging to it, a family estate, family property, fortune: familiae appellatio varie accepta est: nam et in res et in personas deducitur;

    in res, ut puta in lege XII. tab. his verbis: AGNATVS PROXIMVS FAMILIAM HABETO,

    Dig. 50, 16, 195; so,

    SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, Fragm. XII. Tab. in Collat. Legg. Mosaic. et Roman. tit. 16, § 4 (cf. agnatus): idcirco qui, quibus verbis erctum cieri oporteat, nesciat, idem erciscundae familiae causam agere non possit,

    Cic. de Or. 1, 56, 237; so,

    arbitrum familiae erciscundae postulavit,

    id. Caecin. 7, 19; cf.:

    familiae erciscundae,

    Dig. 10, tit. 2:

    decem dierum vix mihi est familia,

    means of support, Ter. Heaut. 5, 1, 36 Ruhnk.—
    b.
    Paterfamilias, materfamilias, etc., or paterfamiliae, materfamiliae, filiusfamilias, etc. (also written separately: pater familiae, mater familiae, etc.), the master of a house in respect to ownership, the proprietor of an estate, head of a family; the mistress of a house, matron; a son or daughter under the father's power, a minor: paterfamilias appellatur, qui in domo dominium habet, recteque hoc nomine appellatur, quamvis filium non habeat;

    non enim solam personam ejus, sed et jus demonstramus. Denique et pupillum patremfamilias appellamus,

    Dig. 50, 16, 195; cf. Sandars ad Just. Inst. 1, 8 prooem.—
    (α).
    Form familias:

    paterfamilias ubi ad villam venit,

    Cato, R. R. 2, 1:

    paterfamilias,

    Cic. Quint. 3, 11; id. Fragm. ap. Non. 497, 19 (Rep. 5, 3 ed. Mos.); Sen. Ben. 4, 27 fin.; Nep. Att. 4; 13 al.; cf., in gen., of a plain, ordinary citizen:

    sicut unus paterfamilias his de rebus loquor,

    id. de Or. 1, 29, 132; 1, 34, 159.—In plur.:

    patresfamilias, qui liberos habent, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 15, 43; 16, 48; id. Verr. 2, 3, 79, § 183 al.:

    (Demaratus) cum de matrefamilias Tarquiniensi duo filios procreavisset,

    Cic. Rep. 2, 19:

    materfamilias,

    id. Cael. 13, 32: id. Top. 3, 14; Dig. 50, 16, 46 al.—In plur.:

    uxoris duae formae: una matrumfamilias, etc.,

    Cic. Top. 3, 14; id. Fam. 5, 10, 1; id. Verr. 2, 1, 24, § 62 al.—

    In an inverted order: familias matres,

    Arn. 4, 152:

    illum filium familias patre parco ac tenaci habere tuis copiis devinctum non potes,

    Cic. Cael. 15, 36:

    filiusfamilias,

    Dig. 14, 6, 1 sq. al.:

    tu filiafamilias locupletibus filiis ultro contulisti,

    Sen. Cons. ad Helv. 14.—
    (β).
    Form familiae:

    ex Amerina disciplina patrisfamiliae rusticani,

    Cic. Rosc. Am. 41, 120; so,

    pater familiae,

    Caes. B. G. 6, 19, 3; Liv. 1, 45, 4; Sen. Ep. 47 med.; Tac. Or. 22 al.: familiae mater, Enn. ap. Fest. p. 258 Müll.—In plur.:

    pauci milites patresque familiae,

    Caes. B. C. 2, 44, 1; Gracch. ap. Charis. p. 83 P.: Liv. 5, 30 fin.:

    matrem familiae tuam purpureum amiculum habere non sines?

    Liv. 34, 7, 3:

    mater familiae,

    id. 39, 53, 3; Tert. Verg. Vel. 11.— In plur.: matresfamiliae, Varr. ap. Charis. p. 83 P.; Caes. B. G. 1, 50, 4; 7, 26, 3; 7, 47, 5; id. B. C. 2, 4, 3.—
    (γ).
    In gen. plur.: civium Romanorum quidam sunt patresfamiliarum, alii filiifamiliarum, quaedam matresfamiliarum, quaedam filiaefamiliarum. Patresfamiliarum sunt, qui sunt suae potestatis, sive puberes sive impuberes;

    simili modo matresfamiliarum, filii vero et filiaefamiliarum, qui sunt in aliena potestate,

    Dig. 1, 6, 4: patresfamiliarum, Sisenn. ap. Varr. L. L. 8, § 73 Müll.; Suet. Calig. 26 fin.:

    matresfamiliarum,

    Sall. C. 51, 9:

    filiifamiliarum,

    id. ib. 43, 2; Tac. A. 3, 8; 11, 13:

    filiaefamiliarum,

    Dig. 14, 6, 9, § 2:

    patrumfamiliarum,

    ib. 50, 16, 195.—
    2.
    In respect to relationship, a family, as part of a gens:

    addere nostrae lepidam famam familiae,

    Plaut. Trin. 2, 2, 98:

    sororem despondere in fortem familiam,

    id. ib. 5, 2, 9: item appellatur familia plurium personarum, quae ab ejusdem ultimi genitoris sanguine proficiscuntur, sicuti dicimus familiam Juliam. Mulier autem familiae [p. 724] suae et caput et finis est, Dig. 50, 16, 195 fin.:

    qua in familia laus aliqua forte floruerit, hanc fere, qui sunt ejusdem stirpis, cupidissime persequuntur,

    Cic. Rab. Post. 1, 2: EX EA FAMILIA... IN EAM FAMILIAM, Fragm. XII. Tab. ap. Dig. 50, 16, 195:

    commune dedecus familiae, cognationis, nominis,

    Cic. Clu. 6, 16:

    Laeliorum et Muciorum familiae,

    id. Brut. 72, 252; id. Off. 2, 12 fin.:

    nobilissima in familia natus,

    id. Rep. 1, 19:

    ex familia vetere et illustri,

    id. Mur. 8, 17:

    primus in eam familiam attulit consulatum,

    id. Phil. 9, 2, 4:

    hospes familiae vestrae,

    id. Lael. 11, 37:

    Sulla gentis patriciae nobilis fuit, familia prope jam exstincta majorum ignavia,

    Sall. J. 95, 3 et saep.—
    b.
    Transf.:

    libros, qui falso viderentur inscripti, tamquam subditicios, summovere familiā, permiserunt sibi,

    Quint. 1, 4, 3.—
    3.
    In gen., a family, the members of a household, = domus (rare):

    salutem dicit Toxilo Timarchides et familiae omni,

    Plaut. Pers. 4, 3, 32:

    si haec non nubat, fame familia pereat,

    id. Cist. 1, 1, 46:

    ne pateretur Philippi domus et familiae inimicissimos stirpem interimere,

    Nep. Eum. 6, 3.—
    B.
    A company, sect, school, troop (rare but class.):

    cum universi in te impetum fecissent, tum singulae familiae litem tibi intenderent,

    Cic. de Or. 1, 10 42:

    familia tota Peripateticorum,

    id. Div. 2, 1, 3; cf.:

    Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia,

    id. Fin. 4, 18, 49:

    familiae dissentientes inter se,

    id. de Or. 3, 16, 21:

    familia gladiatorum... familia Fausti,

    id. Sull. 19, 54:

    lanistarum,

    Suet. Aug. 42: tironum, a company of young soldiers, Cod. Th. 10, 1; Amm. 20, 4 med.—A troop or company of players, Plaut. Men. prol. 74.—
    2.
    Ducere familiam, in gen., to lead a company, i. e. to be at the head, be the first:

    Lucius quidem, frater ejus, familiam ducit,

    Cic. Phil. 5, 11, 30; cf.:

    accedit etiam, quod familiam ducit in jure civili, singularis memoria summa scientia,

    id. Fam. 7, 5, 3:

    gravissima illa vestra sententia, quae familiam ducit,

    id. Fin. 4, 16, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > familia

  • 4 Pella

    Pella, ae, and Pellē, ēs, f., = Pella, a city of remote antiquity in Macedonia, the birthplace of Alexander the Great, now Alaklisi, or Apostolus, Plin. 4, 10, 17, § 34; Liv. 44, 46; 36, 7; 42, 51; Cic. Att. 3, 8, 2.— Hence,
    II.
    Pellaeus, a, um, adj., of or belonging to Pella, Pellœan.
    A.
    Lit.:

    unus Pellaeo juveni non sufficit orbis,

    i.e. for Alexander, Juv. 10, 168;

    also: ductor,

    Luc. 3, 233:

    tyrannus,

    Mart. 9, 44, 7:

    Pellaeus Eoum qui domuit Porum,

    Claud. II. Cons. Honor. 373:

    Pellaeo ponte Niphaten adstrinxit,

    Sil. 13, 765:

    Pellaei proles vesana Philippi,

    Luc. 10, 20.—
    B.
    Transf.
    1.
    Macedonian:

    gladius,

    Luc. 9, 1073:

    sarissae,

    id. 8, 298:

    aula,

    Claud. II. Cons. Stil. 32. —
    2.
    Alexandrian (because Alexander founded Alexandria, in Egypt):

    Pellaeae arces,

    Luc. 9, 153:

    muri,

    id. 10, 511:

    gula (because the Alexandrians were famous gourmands),

    Mart. 13, 85.—
    3.
    In a gen. sense, Egyptian:

    Pellaei gens fortunata Canopi,

    Verg. G. 4, 287:

    puer,

    i.e. Ptolemy, Luc. 8, 607;

    also: rex,

    id. 9, 1016; cf.

    diadema,

    id. 5, 60:

    sceptra,

    Sil. 11, 383:

    domus,

    the palace of the Ptolemies, Luc. 8, 475.

    Lewis & Short latin dictionary > Pella

  • 5 Pelle

    Pella, ae, and Pellē, ēs, f., = Pella, a city of remote antiquity in Macedonia, the birthplace of Alexander the Great, now Alaklisi, or Apostolus, Plin. 4, 10, 17, § 34; Liv. 44, 46; 36, 7; 42, 51; Cic. Att. 3, 8, 2.— Hence,
    II.
    Pellaeus, a, um, adj., of or belonging to Pella, Pellœan.
    A.
    Lit.:

    unus Pellaeo juveni non sufficit orbis,

    i.e. for Alexander, Juv. 10, 168;

    also: ductor,

    Luc. 3, 233:

    tyrannus,

    Mart. 9, 44, 7:

    Pellaeus Eoum qui domuit Porum,

    Claud. II. Cons. Honor. 373:

    Pellaeo ponte Niphaten adstrinxit,

    Sil. 13, 765:

    Pellaei proles vesana Philippi,

    Luc. 10, 20.—
    B.
    Transf.
    1.
    Macedonian:

    gladius,

    Luc. 9, 1073:

    sarissae,

    id. 8, 298:

    aula,

    Claud. II. Cons. Stil. 32. —
    2.
    Alexandrian (because Alexander founded Alexandria, in Egypt):

    Pellaeae arces,

    Luc. 9, 153:

    muri,

    id. 10, 511:

    gula (because the Alexandrians were famous gourmands),

    Mart. 13, 85.—
    3.
    In a gen. sense, Egyptian:

    Pellaei gens fortunata Canopi,

    Verg. G. 4, 287:

    puer,

    i.e. Ptolemy, Luc. 8, 607;

    also: rex,

    id. 9, 1016; cf.

    diadema,

    id. 5, 60:

    sceptra,

    Sil. 11, 383:

    domus,

    the palace of the Ptolemies, Luc. 8, 475.

    Lewis & Short latin dictionary > Pelle

  • 6 urbanus

    urbānus, a, um, adj. [urbs], of or belonging to the city or town, city-, town- (opp. rusticus; cf.: urbicus, oppidanus).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    nostri majores non sine causā praeponebant rusticos Romanos urbanis,

    Varr. R. R. 2, praef. §

    1: rustica et urbana vita,

    id. ib. 3, 1, 1:

    vita (opp. rustica),

    Quint. 2, 4, 24; cf. Ter. Ad. 1, 1, 17:

    urbani assidui cives, quos scurras vocant,

    Plaut. Trin. 1, 2, 165:

    scurra,

    id. Most. 1, 1, 14:

    leges,

    id. Rud. 4, 3, 85:

    tribus,

    Cic. de Or. 1, 9, 38:

    praetor,

    Caes. B. C. 3, 20:

    plebes,

    Sall. C. 37, 4:

    servitia,

    id. ib. 24, 4:

    exercitus,

    Liv. 27, 3, 9:

    administratio rei publicae (opp. provincialis),

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

    res,

    Plaut. Cas. 1, 13; Caes. B. G. 7, 6:

    motus,

    id. ib. 7, 1:

    luxus,

    Tac. A. 2, 44: praedia, land and houses, all land covered by buildings (v. praedium), Dig. 50, 16, 198; 8, 1, 1; cf. ib. 8, tit. 2:

    fundus,

    Cato, R. R. 8, 2:

    rus,

    Just. 31, 2:

    cohortes,

    Dig. 25, 1, 8, § 9.—
    2.
    Subst.: urbā-nus, i, m., an inhabitant of a city, a city man, citizen:

    urbani fiunt rustici,

    Plaut. Merc. 4, 3, 15 sq.:

    omnes urbani, rustici,

    Cic. Fin. 2, 23, 77:

    sermo omnis non modo urbanorum, sed etiam rusticorum,

    id. Or. 24, 81:

    otiosi,

    Liv. 5, 20, 6:

    obrepere urbanis,

    Plin. Ep. 9, 20, 2.—
    B.
    Esp., devoted to the city, fond of city life:

    diligere secessum, quem tu nimis urbanus es, nisi concupiscis,

    Plin. Ep. 2, 17, 29.—
    II.
    Transf., in the city fashion, in the city style, citizenlike, both in a good and a bad sense.
    A.
    In a good sense.
    1.
    Polished, refined, cultivated, courteous, affable, urbane (syn.:

    comis, humanus): hominem non solum sapientem, verum etiam, ut nunc loquimur urbanum,

    Cic. Fam. 3, 8, 3; cf. Quint. 8, 3, 34 sq.; so Cic. Verr. 2, 1, 6, § 17.—
    b.
    Transf., of plants, improved, cultivated, ornamental: sunt arborum quaedam urbaniores, quas his placet nominibus distinguere. Hae mites, quae fructu atque aliqua dote umbrarumve officio humaniusjuvant, non improbe dicantur urbanae. Plin. 16, 19, 32, § 78:

    acanthi topiariae et urbanae herbae,

    id. 22, 22, 34, § 76.—
    2.
    Of speech.
    a.
    In gen., refined, polished, elegant. nice, choice:

    in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,

    Cic. Brut. 46, 171:

    genus dicendi,

    Quint. 2, 8, 4:

    os facile, explanatum, jucundum, urbanum, id est, in quo nulla neque rusticitas neque peregrinitas resonet,

    id. 11, 3, 30:

    distinctior et urbanior et altior Cicero,

    Tac. Or. 18.—
    b.
    In [p. 1935] partic., of wit, witty, humorous, facetious: urbanus homo erit, cujus multa bene dicta responsaque erunt: et qui in sermonibus, circulis, conviviis, item in contionibus, omni denique loco ridicule commodeque dicet, Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:

    dictum per se urbanum,

    id. 6, 3, 54:

    circumfertur Marcii Philippi velut urbanissimum factum atque dictum,

    Col. 8, 16, 3:

    qui est in isto genere urbanissimus,

    Cic. Cael. 15, 36:

    Romani veteres atque urbani sales,

    id. Fam. 9, 15, 2:

    homines lauti et urbani,

    id. Verr. 2, 1, 6, § 17:

    hic tibi comis et urbanus liberque videtur,

    witty, clever, Hor. S. 1, 4, 90:

    urbanus coepit haberi,

    id. Ep. 1, 15, 27:

    in senatu dicax et urbanus et bellus,

    Plin. Ep. 4, 25, 3:

    urbanos qui illa censuerunt dicam an miseros? Dicerem urbanos, si senatum deceret urbanitas,

    id. ib. 8, 6, 3.—
    B.
    In a bad sense, bold, forward, impudent:

    frontis ad urbanae descendi praemia,

    Hor. Ep. 1, 9, 11:

    audacia,

    Cic. Prov. Cons. 4, 8.— Adv.: urbānē (acc. to II. A.).
    1.
    Courteously, civilly, affably, politely, urbanely:

    severe et graviter et prisce agere, an remisse ac leniter et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33:

    urbanius agere,

    id. ib. 15, 36: urbanissime et prudentissime adjuvit, Treb. Gallien. 14.—More freq.,
    2.
    Of speech, wittily, acutely, elegantly, happily:

    aliquem facete et urbane ridere,

    Cic. Fin. 1, 11, 39:

    bene et urbane dicere,

    Quint. 6, 3, 42; 5, 7, 26; 6, 1, 46 al.:

    interrogare,

    id. 11, 3, 126:

    emendare,

    id. 8, 3, 54:

    urbanius elabi,

    id. 2, 11, 2:

    urbanissime respondere,

    Gell. 15, 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > urbanus

См. также в других словарях:

  • Philippi, West Virginia — Infobox Settlement official name = Philippi, West Virginia settlement type = City nickname = motto = imagesize = image caption = image mapsize = 250px map caption = Location of Philippi, West Virginia mapsize1 = map caption1 = subdivision type =… …   Wikipedia

  • Decree of Philippi, 242 BCE — The Decree of Philippi 242 BCE was a message from the city of Philippi to the city of Cos in response to an envoy sent by the latter. These messengers requested the asylia, or inviolability, of a sanctuary of Asclepius. The Decree, one of four… …   Wikipedia

  • biblical literature — Introduction       four bodies of written works: the Old Testament writings according to the Hebrew canon; intertestamental works, including the Old Testament Apocrypha; the New Testament writings; and the New Testament Apocrypha.       The Old… …   Universalium

  • Banias — For the city in northwestern Syria, see Baniyas. For the microprocessor formerly codenamed Banias, see Pentium M. For the Indian social group, see Vanika. Caesarea Philippi should not be confused with Caesarea Maritima, on the Mediterranean, or… …   Wikipedia

  • Gospel of Saint Luke —     Gospel of Saint Luke     † Catholic Encyclopedia ► Gospel of Saint Luke     The subject will be treated under the following heads:     I. Biography of Saint Luke; II.Authenticity of the Gospel; III. Integrity of the Gospel; IV. Purpose and… …   Catholic encyclopedia

  • Epistles to the Corinthians —     Epistles to the Corinthians     † Catholic Encyclopedia ► Epistles to the Corinthians     INTRODUCTORY     St. Paul Founds the Church at Corinth     St. Paul s first visit to Europe is graphically described by St. Luke (Acts, xvi xviii). When …   Catholic encyclopedia

  • Biblical Geography —     Biblical Geography     † Catholic Encyclopedia ► Biblical Geography     With the exception of the didactic literature, there is no book in the Bible which, to a greater or less extent, does not contain mention of, or allusions to, the… …   Catholic encyclopedia

  • Sant'Angelo (rione of Rome) — Sant Angelo is the eleventh historic district or rione of Rome, often written as rione XI Sant Angelo . Its coat of arms is an angel on a red background, holding a palm branch in its left hand. In another version, the angel holds a sword in its… …   Wikipedia

  • Marjayoun — (Arabic مرجعيون, also Marj Ayoun, Marjuyun or Marjeyoun meaning meadow of springs ) is a Lebanese town and administrative district, Marjeyoun District, in the Nabatieh Governorate in Southern Lebanon. It is located on the west side of the Rift… …   Wikipedia

  • The Incarnation —     The Incarnation     † Catholic Encyclopedia ► The Incarnation     I. The Fact of the Incarnation     (1) The Divine Person of Jesus Christ     A. Old Testament Proofs     B. New Testament Proofs     C. Witness of Tradition     (2) The Human… …   Catholic encyclopedia

  • ARCHAEOLOGY — The term archaeology is derived from the Greek words archaios ( ancient ) and logos ( knowledge, discourse ) and was already used in ancient Greek literature in reference to the study of ancient times. In its modern sense it has come to mean the… …   Encyclopedia of Judaism

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»